Ημουνα μικρο παιδακι μόλις που ειχα αρχισει να καταλαβαινω τον κοσμο γυρο μου,και η μητερα πριν εξη χρονια κρατωντας μου το χερι με εφερε εδω στο σχολειο, πρωτη ταξη, δεν μπορουσα να φανταστω τοτε πως σημερα πανω στο πλατω μαζι με τα αλλα παιδακια θα αποχαιρετουσαμε με αυτην την ομορφη γιορτη το Δημοτικο,ταυτοχρονα χαιρομαι και λυπαμαι, γιατι δεν θα αποχωρηστω τις μικροτερες ταξεις αφου το Γυμνασιο στεγαζεται στο ιδιο κτιριο,και λυπαμαι γιατι χανω τους δασκαλους μου,θελω να τους πω πως τους ευχαριστω πολυ για οσα εμαθα και για οτι ειμαι σημερα,ελπιζω να μην τους απογοητευσω ποτε.
Αυτες τις σκεψεις διαβασα στα ματια ολων των παιδιων σημερα μεσα απο τον τηλεοπτοκο φακο,και η διαβεβαιωση ηρθε με τον τροπο που αποχαιρετισαν τον δασκαλο τους , ευχωμαι σε σε ολα και στο καθε ενα χωριστα να ειναι γερα και καλη σταδιοδρομια στο Γυμνασιο.
ROUSNIK2
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου